Vinur í grennd...

Í grenndinni veit ég um vin, sem ég á, í víðáttu stórborgarinnar.

En dagarnir æða mér óðfluga frá og árin án vitundar minna.

Og yfir til vinarins aldrei ég fer enda í kappi við tímann.

Sjálfsagt þó veit hann ég vinur hans er, því viðtöl við áttum í símann.

En yngri vorum við vinirnir þá, af vinnunni þreyttir nú erum.

Hégómans takmarki hugðumst við ná og hóflausan lífsróður rérum.

"Ég hringi á morgun", ég hugsaði þá,"svo hug minn fái hann skilið",

en morgundagurinn endaði á að ennþá jókst milli okkar bilið.

Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk, að dáinn sé vinurinn kæri.

Ég óskaði þess, er að gröf hans ég gekk, að í grenndinni ennþá hann væri.

Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd gleymdu ekki, hvað sem á dynur,

að albesta sending af himnunum send er sannur og einlægur vinur.